برای ساخت روکش‌های دندانی لازم است وضعیت فعلی دندان به دندانساز گزارش شود تا دندانساز با آگاهی از وضعیت دندان تراش خورده، اقدام به ساخت روکش دندان کند. به عمل ثبت وضعیت دندان‌های فعلی بیمار قالب گیری دندان گفته می‌شود. قالب گیری دندان توسط دندانپزشک و دستیاران دندانپزشک در مطب دندانپزشکی و بعد از تراش دادن دندان گرفته می‌شود.

روش کار به این صورت است که دندانپزشک از قبل یک تری برای بیمار تهیه می‌کند و درون آن را با گچ قالب گیری پر می‌کند و درون دهان بیمار و در ناحیه تراش قرار داده و از بیمار می‌خواهد دندانهایش را به هم فشار دهد. به این ترتیب گچ قالب گیری وضعیت فعلی دندان‌های بیمار را ثبت می‌کند و نقشع راهی برای دندانساز تشکیل می‌شود تا روکش را در بهترین حالت ممکن مطابق با دندان‌های بیمار بسازد.

گچ دندانسازی انواع مختلفی دارد که هر کدام برای کاری ساخته شده‌اند.

گچ ولمیکس: این گچ برای دندان‌های ثابت مثل روکش ایمپلنت، بریج و یا روکش دندان استفاده می‌شود.  این گچ پس از خشک شدن استحکام بسیار خوبی دارد و به ازای هر 100 گرم باید 22 میلی گرم آب به آن اضافه شود تا بعد از 18 دقیقه کاملا خشک شود. عدم رعایت نسبت آب و گچ می‌تواند زمان گیرایی را تغییر دهد.

گچ استون: برای ساخت دندان لازم است وضعیت فک مقابل نیز ثبت شود تا دندانساز در شرایط بهتری دندان را طراحی کند. برای قالب گیری فک مقابل از گچ استون استفاده می‌شود.

آلژینات: این ماده از جلبک‌های قهوه‌ای سواحل به دست می‌آید. این ماده برای بدن انسان بی خطر است و قیمت مناسبی داشته و همیشه در دسترس است.

به چه مواردی در خصوص گچ دندانسازی باید توجه کرد:

زمان گیرایی در گچ دنداسازی بسیار مهم است. گچ باید این زمان را به دندانپزشک بدهد که بتواند به درستی قالب گیری انجام دهد.

تغییر ابعاد گچ نباید از یک مقدار بسیار جزیی بیشتر باشد چون وضعیت دندان‌های فرد را تغییر می‌دهد و نمونه ساخته شده مطابقت نخواهد داشت.

قیمت گچ نیز باید در حد معمول باشد و گرانی یا ارزانی بیش از حد آن شک برانگیز است.